Rozdział 36

Dedykacja dla  'Emilie Megan Nicki'.  To za nowe opowiadanie, na które TRZEBA zajrzeć.!

Otworzyłam lekko nadal zaspane oczy i od razu przyszła mi do głowy myśl, że dziś czeka mnie jeden z najlepszych, a zarazem najcięższych dni w moim życiu. Przeciągnęłam się porządnie i wygramoliłam z łóżka. Przeszłam do łazienki, gdzie umyłam zęby i rozczesałam włosy.
- Trzeba iść do kosmetyczki- powiedziałam do swojego odbicia w lustrze.
Wróciłam do pokoju, przeszłam do garderoby i szybko wybrałam ubrania. Założyłam je na siebie i zeszłam na dół. Weszłam do kuchni i uśmiechnęłam się na widok gotującej Brendy.
- Dzień dobry- przywitałam się radośnie i usiadłam przy stole.
- Cześć Kaylo!- odpowiedziała, podając mi jajeczniczkę. Pycha...! Jadłam ją z wielkim apetytem, a kiedy brałam ostatni widelec do buzi, do kuchni wszedł Harry i Niall.
- I się nawet ze mną nie podzieliłaś! No wiesz co?! Ja się z tobą dzieliłem, a ty!- krzyczał Blondyn na widok pustego talerza.
- Spokojnie Horan'ku...- uspokajała go Brenda- Ty dostaniesz swoją porcję, większą.
Niall tylko pokazał mi język i usiadł obok Harry'ego.
Siedziałam jeszcze chwilę z chłopakami, ale kiedy zobaczyłam, która godzina, aż się przeraziłam.
- Chłopaki- spojrzałam na nich, a oni na mnie- Jest 12.05, tak?
- No tak- odpowiedział Harry- i co w związku z tym?
- A to, że ja teraz idę do kosmetyczki, a wy możecie zacząć budzić resztę i powoli zacząć się przygotowywać do koncertu- powiedziałam i przeszłam na korytarz. Ubrałam buty, kurtkę i otworzyłam drzwi.
- Kayla!- usłyszałam za sobą głos Harry'ego- Podwiozę cię- mówiąc to, zakładał już buty.
- Skoro chcesz...- westchnęłam.
Razem wyszliśmy z domu i wsiedliśmy do samochodu, którym kiedy woził mnie mój były już kierowca. Teraz to on daleko nie pojeździ, bo ma raptem dwa metry na dwa, czyli celę.
- Czemu nic nie mówisz?- zapytałam Hazzę, który patrzył się na drogę.
- Myślę nad... nami- powiedział w końcu.
- Co masz na myśli?- spojrzałam na niego- Już mnie nie chcesz?
- A broń cię Panie Boże!- skrzywił się- Gdybym cię nie chciał, byłbym ostatnim dupkiem- po tych słowach się uśmiechnęłam.
- No to o co chodzi?
- Jak to możliwe, że tak nagle ci się odwidziało i jednak ze mną jesteś? Przecież jeszcze przed moim wyjazdem nic do mnie nie czułaś.- spojrzał na mnie, a ja odwróciłam wzrok na przednią szybę.
- Po prostu te kilka dni w samotności dały mi do myślenia. W końcu otworzyłam się przed samą sobą i doszłam do wniosku, że jednak cię kocham, że nie mogę bez ciebie żyć- mimowolnie moje kąciki ust lekko się uniosły.
- Cieszę się, że spędziłaś te kilka dni w samotności- zaśmiał się.
- Wielkie dzięki- lekko dźgnęłam go w ramię.
Jechaliśmy jeszcze chwilę, aż w końcu dojechaliśmy pod gabinet kosmetyczny.
- Dzięki za podwózkę- uśmiechnęłam się do niego i już miałam wychodzić, jednak on przyciągnął mnie do siebie. Kiedy miał złączyć nasze usta w pocałunku, ja zakryłam jego dłonią.
- Nie tutaj, bo ktoś nam zrobi zdjęcie- uśmiechnęłam się.
- Ale w domu mi to wynagrodzisz- poruszył brwiami, a ja szybko wyszłam z samochodu, bo wokół pojazdu zaczęły się już zbiegać fanki. Harry odjechał z piskiem opon w stronę domu, a ja weszłam do budynku.
- Dzień dobry- podeszłam do kobiety za biurkiem- Fryzjer i kosmetyczka.
- Proszę bardzo... Pierwsze drzwi na górze po lewej stronie- wskazała schody.
- Dzięki- ruszyłam do wskazanego pokoju.

Po godzinie pobytu u kosmetyczki i fryzjera wróciłam na dół. Zadzwoniłam po Harry'ego, aby po mnie podjechał. Czekałam na niego, kiedy podeszła do mnie jakaś dziewczyna, mniej więcej w moim wieku.
- Ty jesteś Kayla Willson?- odezwała się pewnym głosem.
- Tak, a o co chodzi?- odpowiedziałam.
- O to, że jesteś głupią idiotką, a chłopaki z One Direction tego nie widzą.
Kiedy to usłyszałam, złość zaczęła się we mnie gotować.
- Powiedziała debilka z tapetą na łopacie- odszczekałam jej.
- Jesteś zwykłą dziwką, która zabrała pięciu chłopakom wolność, bo miała taką zachciankę- powiedziała triumfalnie. Już miałam jej coś odpowiedzieć, lecz Harry właśnie po mnie podjechał. Bez słowa wyszłam na zewnątrz i wsiadłam do samochodu.
- Ślicznie wyglądasz- powiedział Loczek, kiedy ruszyliśmy w stronę domu.
- Dzięki- odparłam od niechcenia.
- Coś się stało?- zapytał chłopak.
- Nie, nic... Nieważne- westchnęłam i oparłam głowę o szybę.
Czy ja naprawdę zabrałam chłopakom wolność? Czy oni na serio źle czują się w moim domu? Może rzeczywiście tak jest, a ja tego nie widziałam... W końcu osoby z zewnątrz postrzegają inaczej całą tą sytuację, bo ja jestem tylko rozpieszczoną nastolatką z górą kasy i ojcem, który kupuje mi co tylko sobie zażyczę. Może należy zwrócić chłopakom wolność?

Podjechaliśmy pod dom i wyszliśmy z samochodu. Ja od razu pobiegłam do swojego pokoju, aby wejść na  portale plotkarskie. Otworzyłam jeden z nich i znalazłam artykuł o mnie i zespole. Zaczęłam czytać: "Rozpieszczona Kayla Willson zażyczyła sobie na 18. urodziny chłopaków z zespołu One Direction. Ojciec bez większego namysłu kupił córce zespół, nie zważając na to, czy chłopcy sobie tego życzą. Teraz nie wiadomo, czy dziewczyna zajmie się godnie bożyszczami nastolatek i czy ich kariera nie przepadnie... Z naszych źródeł wynika, że chłopcy mają ograniczony czas wychodzenia z domu i żyją pod dyktando Kayli. Miejmy nadzieję, że zespół wkrótce uwoli się z łap tego rozpieszczonego bachora". Nie mogłam uwierzyć w to co przeczytałam. Po moim policzku spłynęła pojedyncza łza, którą szybko wytarłam, aby makijaż się nie rozmazał. W tym samym momencie usłyszałam pukanie do drzwi. Szybko zamknęłam laptopa i cicho powiedziałam "Proszę". Wtedy w progu staną Louis.
- Hej, mam pytanko- uśmiechnął się.
- Dawaj- wstałam z krzesła.
- Czy Eleanor może przyjść na koncert?- popatrzył na mnie maślanymi oczkami.
- Po co pytasz... Oczywiście, że tak! Przecież to twoja dziewczyna- uśmiechnęłam się.
- Wielkie dzięki. I szykuj się, bo już 16.40- powiedział i zamknął drzwi.
Która?! Spojrzałam na zegarek i doznałam szkoku. Szybko ruszyłam do garderoby i zaczęłam szukać wzrokiem pudła z sukienką od Louis'a. Kiedy je znalazłam, wyciągnęłam z niego sukienkę i założyłam ją na siebie. Pasowała idealnie! To tego dobrałam te buty i zadowolona ze swojego stroju, wróciłam do pokoju. Założyłam jeszcze kolczyki od Niall'a i poprawiłam pierścionek na palcu. Złapałam jeszcze torebkę, do której włożyłam telefon, chusteczki i błyszczyk. Spojrzałam jeszcze w lustro i gotowa zeszłam na dół. Przeszłam do salonu, gdzie byli chłopcy.
- WOW!!!- usłyszałam ich głosy.
- Piękna sukienka Kay- Lou szczerze się do mnie uśmiechnął.
- Kolczyki też niczego sobie- odezwał się Blondyn.
- Ale i tak najpiękniejszy jest pierścionek- Harry pocałował mnie delikatnie w policzek.
- Chłopaki wcześniej nie miałam okazji, a bardzo chciałam wam podziękować za te wszystkie prezenty! Są cudowne! Sukienka jest cudna, pierścionek i kolczyki również, z misiem śpi mi się doskonale, a ten rodzaj kredek chciałam mieć zawsze! Już nawet mają za sobą pierwszy rysunek- uśmiechnęłam się.
- Nie masz za co dziękować- chłopcy podeszli do mnie i zrobiliśmy grupowy uścisk.
- Musimy się zbierać, jeśli chcecie zdążyć się przygotować przed koncertem- pośpieszyłam ich i zaczęliśmy się ubierać do wyjścia.
Wsiedliśmy do limuzyny, którą wcześniej zamówiłam i ruszyliśmy w stronę hali koncertowej.

Po 15. minutach drogi byliśmy na miejscu. Weszliśmy do budynku tylnym wejściem i od razu ruszyliśmy do garderoby dla chłopaków.
- To tak, teraz udajecie się na make-up, potem do przymiarki strojów, a następnie...
- Jemy Haribo przed występem!- przerwał mi Niall.
- To też- zaśmiałam się- Ale chodziło mi o to, że dostajecie kopniaka na szczęście.
- A nie lepiej buziaka?- skrzywił się Zayn.
- Ej, ej! Ona jest moja!- Harry objął mnie ramieniem, a ja pocałowałam go w policzek.
Chłopcy ruszyli najpierw na make-up, następnie ubrali naszykowane ciuchy. Efekt końcowy wyglądał tak(żarcik- nas serio to tak). Kiedy każdy z nich się przede mną prezentował, do garderoby weszła Eleanor.
- Dotarłam- uśmiechnęła się- Cześć wszystkim!
- Cześć El!- przywitaliśmy się buziakiem w policzek, no pomijając Lou, bo ten ją ucałował.
Była godzina 18.55, więc chłopcy mieli jeszcze 5 minut do wyjścia na scenę.
- Chłopaki, Haribo!- krzyknął Niall. Oni od razu złapali za jedną z paczek żelek i zaczęli ją konsumować. Poszło im to szybko, więc kiedy skończyli, ruszyliśmy w stronę sceny.
- Powodzenia chłopaki- dałam każdemu z nich kopa na szczęście i mogli wychodzić.
Pisk fanek był tak głośny, że nic innego nie dało się usłyszeć. Na szczęście muzyka zaczęła grać, więc ten dźwięk był już bardziej znośny.
- Jak ci się z nimi mieszka pod jednym dachem?- usłyszałam pytanie z ust Eleanor.
- Dobrze- zaśmiałam się- Jest śmiesznie, z nimi nie da się nudzić.
- Z tego co Lou mi opowiadał, bardzo cię polubili i cieszą się, że zażyczyłaś ich sobie na urodziny- zaśmiała się, a mnie ulżyło. Czyli chłopcy nie mają mi tego za złe! To najlepsza wiadomość tego dnia.
- Miło mi to słyszeć- odpowiedziałam.
- Czytałam w necie różne rzeczy na twój temat i nie wierzę w nie! Znam cię osobiście, więc mam swoje zdanie na twój temat i jest ono pozytywne.
- Dziękuję ci!- przytuliłam się do niej.
Teraz już byłam spokojna. Nie przejmowałam się porannymi sytuacjami tak bardzo wcześniej, a to wszystko dzięki El.
- A tak przy okazji ślicznie dziś wyglądasz- odezwała się, kiedy się od siebie oderwałyśmy.
- Dzięki. Ty również- dziewczyna miała na sobie to i naprawdę słodko wyglądała- A tą sukienkę dostałam do twojego chłopaka- zaśmiałam się.
- Wiem...- uśmiechnęła się- Jego siostry pomagały mu ją wybrać.
- Tego nie wiedziałam... A kolczyki mam od Niall'a- zmieniłam temat.
- Śliczne. A to?- pokazała na pierścionek.
- Od Harry'ego, jako dowód na to, że jesteśmy parą...- wyjaśniłam.
- Jak słodko...
Gadałyśmy jeszcze przez jakiś czas, a kiedy zespół skończył śpiewać, dołączył do nas. Przeszliśmy do garderoby, gdzie chłopcy się przebrali i zmyto im makijaż.
Kiedy byli już gotowi, wyszliśmy tylnym wyjściem z budynku. Pożegnaliśmy się z Eleanor i wróciliśmy limuzyną do domu.

- Kayla!- krzyknął Liam, kiedy szliśmy z samochodu do domu.
- No?- odwróciłam się do niego i chłopaków.
- Chcieliśmy ci podziękować za ten koncert. Właśnie tego nam było trzeba- uśmiechnął się.
- Nie ma za co- odwzajemniłam uśmiech i weszłam do domu.
Od razu rozeszliśmy się do swoich pokoi i łazienek. Ja jako pierwsza brałam prysznic, więc musiałam się pospieszyć. Wzięłam bardzo szybką kąpiel, ubrałam piżamę, zmyłam makijaż i rozpuściłam włosy. Wyszłam z łazienki i z progu natknęłam się na Hazzę.
- Witam- przytulił mnie.
- Dobranoc- próbowałam się wyswobodzić z jego uścisku.
- Miałaś mi wynagrodzić brak buziaka przed kosmetyczką. Myślałaś, że zapomniałem, co?
- Szczerze to tak, ale skoro nalegasz to...- powiedziałam i wpiłam się w jego usta. Pocałunek stawał się coraz bardziej namiętny, jednak ktoś nam przeszkodził, a mianowicie Louis.
- Przepraszam, że ja nadal czekam na kibelek- powiedział.
Harry był zmuszony wejść do łazienki, a ja weszłam do pokoju. Od razu padłam na łóżko, przykryłam się kołdrą i wtuliłam w misia od Zayn'a po czym zasnęłam.

--------------------------------------

Rozdział miał być jutro, ale z okazji 8000 wejść dodaję go dziś :P Mam nadzieję, że się cieszycie, bo ja bardzo.! Boże, nawet nie wiecie jaki mam zaciesz.! Banan nie schodzi mi z japy.!

Jestem Wam bardzo wdzięczna, że czytacie to opowiadanie. Nigdy bym się nie spodziewała, że komuś się spodoba...

Ostatnio w szkole moja BFF wyznała mi, że wchodzi na mojego bloga tylko po to, aby zobaczyć jakie ubrania wybrałam do rozdziału. Moja mina to mniej więcej: 'poker face'+ o.O + -,-

Załamka totalna...

Teraz tylko pozostaje mi czekać na Wasze opinie co do rozdziału i mam nadzieję, że troszeczkę ich będzie. Moje marzenie to: wejść na bloga i zobaczyć, że mam 30 komentarzy pod rozdziałem, ale nie mogę tego od Was wymagać. Rozumiem, że nie macie ochoty dodawać mi kopa do dalszego pisania...;(

Się rozpisałam... Już nie zanudzam...

Kolejny rozdział dodam może w niedzielę... Zobaczę jak się sprawy potoczą...

Kama ;**

PS. Macie już nową płytę Bogów??? Ja jeszcze nie, ale kupię ją jeszcze w tym tygodniu :P