Rozdział 8

Ten rozdzialik dedykuję kochanej meg. 

- POBUDKA!!!- usłyszałam głos z głośnika, ale to nie był głos Brendy.
- Nieee!!!- krzyknęłam- A już myślałam, że te pacany to tylko zły sen.- powiedziałam i zakryłam twarz poduszką. Wtedy do pokoju ktoś wszedł, ale nie interesowało mnie kto to.
- Kayla, śniadanko- powiedział melodyjny głos- Lepiej wstawaj, bo jak nie to nic dla ciebie nie zostanie...
- Nie!- powiedziałam stanowczo, ale to był mój błąd, bo chłopak- bo ten ktoś to był chłopak- zabrał mi poduchę z twarzy.
- Aaa... Światło!- krzyknęłam i zamknęłam oczy, ale zaraz je otworzyłam i rozejrzałam się po pokoju. Obok łóżka stał blondyn.
- Witam- uśmiechnął się.
- Co ty sobie wyobrażasz?! Myślisz, że możesz tu tak po prostu wejść i mnie budzić?! Zapamiętaj na przyszłość: To moja sypialnia i wstęp do niej mam tylko ja!- wydarłam się, a chłopak wyraźnie się zląkł.
- Przepraszam...- powiedział cicho. Wyglądał przy tym tak słodko, a jak już o tym mowa, to on był według mnie najsłodszy.
- WON!- krzyknęłam, a on wyszedł z pokoju bez słowa.
Wstałam i poszłam do łazienki. Na korytarzu po raz kolejny natknęłam się na Hazzę.
- Czy ty to robisz specjalnie?!- zapytałam podniesiony tonem.
- Ale, że co?- zdziwił się.
- A to, że za każdym razem jak idę korytarzem to mijam się z tobą!
- No sorry, ale to nie moja wina, że chce ci się sikać wtedy kiedy mnie!- chyba trochę się wkurzył.
- Ja nie sikam! Ja załatwiam potrzeby fizjologiczne!- powiedziałam całkiem poważnie, ale chłopaka to wyraźnie rozśmieszyło.- I czego się szczerzysz?!
- Po prostu mnie rozbawiłaś, tyle- i wszedł do łazienki.
- Co za tupet!- oburzyłam się i także weszłam do toalety, tylko do swojej.
Ranek, a ja już jestem przez tych palantów wściekła. Jak ja z nimi wytrzymam?!
Dla uspokojenia wzięłam gorący prysznic.
Kiedy wyszłam, zorientowałam się, że nie wzięłam ubrania. Podeszłam do mikrofonu.
- Brenda! Przynieść mi coś do ubrania! JUŻ!!!- wykrzyczałam. Po chwili do drzwi zapukała gosposia. Owinęłam się ręcznikiem i otworzyłam. Miała w rękach jakieś ciuchy, wzięłam je. Zamknęłam drzwi i ubrałam się. Wyglądałam powiedzmy, że dobrze. Rozczesałam jeszcze włosy i mogłam wyjść.
Przeszłam korytarzem do schodów. Na szczęście nie spotkałam Hazzy, chociaż za zobaczenie jego włosów jeszcze raz mogłabym się z nim znowu pokłócić.
Zeszłam do kuchni i usiadłam przy stole obok gościa, który wczoraj miał na sobie koszulę w kratę.
- Dzień dobry- przywitał się.
- Dla kogo dobry dla tego dobry...- odpowiedziałam niechętnie.
- Co masz na myśli?- zapytał.
- To, że twoi kumple są beznadziejni. Ten blondyn mnie budzi, ten lokowaty wpada na nie na korytarzu, przecież idzie się zabić!- marudziłam.
- Blondyn, więc masz na myśli Niall'a, a lokowaty to Harry- zaśmiał się.
- Niech ci będzie... Tak dwójka już mi podpadła. Został jeszcze ten Mulat, chociaż jego wczorajszy strój można wziąć pod uwagę i ten goguś- pasiasty...
- Zayn na pewno jeszcze ci zadziała na nerwy, a co do pasiastego to... odwróć się...- powiedział, a ja zdziwiona wykonałam polecenie. Odwróciłam głowę, a moim oczom ukazał się Louis, lepiej! Louis w piżamce w marchewki!
Kiedy go zobaczyłam, po prostu zaczęłam się śmiać. Nie umiałam się opanować.
- Co ty masz na sobie?- zapytałam przez śmiech.
- Moją piżamkę, a co, coś z nią nie tak?- odpowiedział, nerwowo patrząc na swoją piżamkę, Louis.
- Nie, nie, tylko... Nienawidzę jak ktoś ubiera się beznadziejnie źle, ale tobie dzisiaj wybaczę, bo wyglądasz komicznie- wyjaśniłam. Jestem ciekawa co ten chłopak jeszcze wymyśli?
Po chwili do kuchni weszli pozostali i Brenda.
- Śniadanie!- rozkazałam, a chłopaki spojrzeli na mnie dziwnie. Nie wiem o co im chodziło.
Brenda podała nam kanapki, które najwidoczniej wcześniej przygotowała.
- Smacznego- powiedziała- Kaylo, ja dzisiaj wychodzę, dlatego proszę abyś zajęła się chłopcami.
- A co to ja, ich niańka?!- prychnęłam.
- Poniekąd tak- uśmiechnął się Mulat, chyba Zayn... Spojrzałam na niego,a moją uwagę przykuły jego ciemne oczy.
- W lodówce macie obiad. Wystarczy, że go przygrzejecie- powiedziała gosposia i już jej nie było.
- No to co robimy?- zapytał Niall i każdy spojrzał na mnie.
- Pokażecie mi jak śpiewacie- uśmiechnęłam się.

---------------------------------------------------

Tak jak zapowiedziałam, jest 5 komentarzy i kolejny rozdział. 

Dziękuję Każdemu z osobna za te ciepłe słowa. J

ak czytam te wszystkie opinie, to robi mi się tak ciepło na serduchu :) 

Dziękuję Wam za to ;**

5 komentarzy = 9 rozdział

Kama ;**