Rozdział 20

Obudziłam się w objęciach Harry'ego. Harry'rgo?! Co ja tu robię?!- przez chwilę nie wiedziałam co się wokół mnie dzieje, ale zaraz dotarły do mnie wczorajsze wydarzenia. Rozejrzałam się po pokoju i zobaczyłam Niall'a śpiącego na fotelu do góry nogami. Nie wiem czemu w takiej pozycji, ale tak spał... A Louis leżał na ziemi z kciukiem w buzi. Musiałam to uwiecznić. Złapałam mój telefon, który leżał na stoliku. Pstryknęłam chłopakowi fotkę, zobaczyłam godzinę- była 5.47 i odłożyłam telefon, tam gdzie leżał. W tym samym momencie Harry mocniej mnie przytulił i znowu opadłam bezradnie na kanapę.
- Yyy... Harry- szepnęłam mu do ucha. Ten tylko się uśmiechnął. Nie no szczyt...- Harry- powtórzyłam głośniej. Zero reakcji. Próbowałam się uwolnić z jego objęć. Na marne... Ten chłopak jest niemożliwy nawet jak śpi...!
Byłam skazana na bezczynne leżenie na kanapie.
Nagle zauważyłam, że Niall zaczyna się wiercić.
- Zaraz się wywali- powiedziałam sama do siebie. I nie myliłam się. Nogi Horan'a rozjechały się i chłopak nie miał jak się ruszyć.
- Yyy... Pomoże mi ktoś?- zapytał szepcząc, a ja zaczęłam się cicho śmiać- Kayla?
- Nooo...- odszepnęłam.- Cicho bądź, jest wcześnie.
- Ok, ale czy możesz mi pomóc?
- Chętnie, ale nie mogę się ruszyć- westchnęłam.
- Co, czemu?- Niall podniósł lekko głowę i zobaczył co stoi mi na przeszkodzie. W momencie zaczął się cicho śmiać.
- Ohhh... Zamknij się... Sam nie jesteś w lepszej sytuacji.
- Racja... Ja nie mogę się ruszyć, bo co bym nie zrobił, to spadnę na łeb...
- Przykro mi- zaśmiałam się.
Leżeliśmy bezczynnie jakiś czas, kiedy nagle Louis zaczął się budzić. Podniósł głowę z podłogi i pierwsze co zobaczył, to głowa Niall'a zwisająca z fotela.
- Co ty wyprawiasz?- zdziwił się.
- Ćwiczę jogę- powiedział Blondyn z wyrzutem- pomóż mi!
Lou zaczął się śmiać i nie mógł się pohamować. Chichrał się na tyle głośno, że myślałam, że obudzi Hazzę. Taaa... Jego to by nawet roboty drogowe za uchem nie obudziły. Odwróciłam wzrok na chłopaków. Lou z lekkimi trudnościami udało się pomóc przyjacielowi.
- No, to teraz ja...- odezwałam się. Oni podeszli do kanapy i zaczęli się śmiać.
- Ładnie, ładnie...- wydusił przez śmiech Niall.
- I z czego tak rżycie? Pomóżcie mi!- poleciłam i od razu tego pożałowałam. Oni najnormalniej w świecie zaczęli się na mnie kłaść!
- Co wy wyrabiacie?! Złazić?!- wydarłam się równocześnie z Harry'm.
- Witamy!- teraz balast przeniósł się na samego Harry'ego, a ja mogłam wstać.
- Dzięki chłopcy, chociaż i tak wam nie daruje wyłożenia się na mnie plackiem- zagroziłam i pobiegłam na górę, zostawiając chłopaków samych. Weszłam do łazienki i wzięłam szybki prysznic. Następnie umyłam zęby i rozczesałam włosy.
W samym ręczniku wyszłam na korytarz i przeszłam do garderoby. Wybrałam to, bo dzisiaj niebo było całkowicie zachmurzone. Jak ja nienawidzę takiej pogody... Na dodatek musiałam iść do szkoły...
Gotowa zabrałam jeszcze torbę z pokoju i zeszłam na dół. W kuchni była już Brenda i robiła śniadanie.
- Dzień dobry- przywitałam się, siadając przy stole.
- Witam i życzę smacznego- podała mi miskę płatków z mlekiem i babeczkę z malinami. Szybko to zjadłam i spojrzałam na zegarek- była 7.46.
- Zaraz się spóźnię do szkoły!- krzyknęłam.
- Ojej, a ja nie powiadomiłam kierowcy, przepraszam...
- Ja mogę cię podwieźć- zaoferował swoją pomoc Louis, który właśnie wszedł do kuchni w towarzystwie Niall'a.
- Dzięki... Ratujesz mi życie- pociągnęłam go do drzwi. Ubrałam kurtkę, buty i gotowa wyszłam przed dom.
- Louis, szybciej!- krzyknęłam.
- Nie sądziłem, że kiedykolwiek tak się będziesz spieszyć do szkoły- zaśmiał się, kiedy wsiadaliśmy do jego samochodu.
- Mam pierwszy angielski i nie mogę podpaść nauczycielowi- wyjaśniłam.
Jechaliśmy w stronę mojej budy w milczeniu.
- Dziękuję- Lou nagle się odezwał.
- Za co?- spojrzałam na niego.
- Za wczoraj. Dzięki tobie zapomniałem o kłótni z Eleanor.
- Nie ma za co... Po prostu musiałam coś zrobić- uśmiechnęłam się.
- Jesteśmy- powiedział i auto zatrzymało się.
- Dzięki, jesteś kochany- chciałam go pocałować go w policzek, ale i tak lekko dotknęłam jego ust. Speszona wyszłam z samochodu na zimne powietrze. Miałam ochotę wrócić do ciepłego wozu, ale nie mogłam. W tym samym momencie usłyszałam dzwonek, a Lou odjechał, bo dziewczyny zaczęły się dobierać do jego auta.
Pobiegłam do klasy, w której miałam pierwszą lekcję. W ostatniej chwili zdążyłam przed Barnson'em.
Angielski to była jedyna lekcja, na której dzisiaj uważałam. Na innych zajęłam się rysowaniem tego...
Pod koniec ostatniej lekcji, czyli matematyki wysłałam do Louis'a SMS-a: "Daj znać kierowcy, żeby po mnie przyjechał. Dzięki ;**". Od razu dostałam odpowiedź: "Załatwione. Kierowca w drodze".
Po dzwonku wyszłam przed szkołę, a tam ŚNIEG!!! No tak... Zima... W końcu mamy już środek grudnia. Jak ten czas szybko zleciał. Dopiero miałam urodziny, dopiero chłopcy się wprowadzili. Dopiero zmarła Amy i Dylan się wyprowadził...
Moje rozmyślania przerwał Mike.
- Dawno ci tu nie było- podszedł do mnie.
- Jak widzisz, wróciłam. Daj mi spokój!- podniosłam głos.
- Nie unoś się tak- zaczął się do mnie dobierać, obejmować.
- Zostaw mnie!!!- krzyknęłam. Próbowałam się wyrwać, ale on nic sobie z tego nie robił. Obmacywał mnie, a ja biłam go pięściami w klatkę piersiową.
- Przestań. Wiem, że tego chcesz...
- Nie!!!- wydarłam się i w tym samym momencie ktoś mnie złapał od tyłu i odepchnął tak, że upadłam na ziemię. Podniosłam głowę, a tam Mike dostawał w mordę od...

-----------------------------------

No i mamy 20. rozdział.

Powiem szczerze, że jest to jeden z moich ulubionych rozdziałów.

Mam nadzieję, że Wam też się podoba.

Jedna osoba poprosiła, abym jednak pokazała jak wyglądam, a więc tutaj macie LINK do mojego profilu na facebook'u. Jakby co, to przyjmuję zaproszenia od wszystkich(ale to tak na marginesie) :)

Czekam na Wasze opinie, co do rozdziału.

Kolejny rozdział dodam po 20. komentarzach.

Kama ;**