Rozdział 28

Moim oczom ukazał się Liam, ale nie ten Liam co zawsze, tylko PIJANY Liam. Chłopak leżał na podłodze, a wokół niego porozwalane były puszki po piwie i butelki po wódce.
- Chłopaki!- krzyknęłam.
W momencie do salonu wpadli Harry i Zayn. Popatrzyli na mnie pytającym wzrokiem, ale kiedy pokazałam im po co ich zawołałam, ich oczy wyszły na wierzch.
- Co się stało?- zapytał mnie Zayn.
- A skąd ja mam wiedzieć?! Zróbcie z nim coś!
- Ale co? Mam go zamieść na górę?- Harry wymachiwał rękami.
- No, na przykład! Przecież nie możemy go tu zostawić w takim stanie!
Po tych słowach chłopcy tylko westchnęli i zabrali się za podnoszenie Liam'a. Chłopak kompletnie odleciał, był wręcz nieprzytomny. Nie reagował zupełnie na nic.
Z wielkimi trudnościami Mulatowi i Loczkowi udało się przytaszczyć Liam'a po jego pokoju. Co on zrobił, może inaczej- dlaczego on to zrobił? Co się stało po jego wyjściu ze studia?- na te pytania miałam poznać odpowiedź dopiero rano, a może nie...
Byłam kompletnie wykończona. Jedyne o czym marzyłam to ciepły prysznic i sen.
Weszłam na górę i zapukałam do łazienki.
- Kto tam?- usłyszałam głos Louis'a.
- To ja, Kay! Wychodzisz już?
- Za chwilę. Możesz się szykować do wejścia, żeby zdążyć przed Harry'm- po tych słowach wpadłam do mojego pokoju, złapałam piżamę i wróciłam do drzwi od łazienki. Po chwili wyłonił się zza nich Lou.
- Proszę- uśmiechnął się do mnie, a ja tylko weszłam do łazienki. Rozebrałam się i od razu weszłam pod strumień gorącej wody. Poczułam nagłe ukojenie. Było mi tak dobrze. Najchętniej zostałabym pod prysznicem dłuższą chwilę, ale doskonale wiedziałam, że za drzwiami czekał już Harry, a w pokoju moje cieplutkie łóżeczko.
Wytarłam swoje ciało miękkim ręcznikiem, a następnie nałożyłam na siebie piżamę.
- Kayla, ja chcę się umyć!- usłyszałam zza drzwi głos Hazzy.
- Już wychodzę!- odkrzyknęłam. Spojrzałam ostatni raz na swoje odbicie w lustrze i przekręciłam zamek w drzwiach. Otworzyłam je, a zaraz potem uśmiechnęłam się do Loczka.
- Przestań!- powiedział nagle.
- Ale co?- zdziwiłam się.
- Nie uśmiechaj się do mnie, chyba że chcesz, abym cię pocałował- zatkało mnie. Zrobiłam wielkie oczy, bo nie wiedziałam o co mu chodziło.
- Co?
- Nie rozumiesz, że jak się do mnie uśmiechasz, to mnie podniecasz?! Ja wariuję, kiedy widzę twoje piękne zęby w towarzystwie tego banana!
- A...a...a...- tylko to mogłam wydobyć z mojej rozdziawionej jadaczki. Pierwszy raz coś takiego usłyszałam.
Harry minął mnie w progu łazienki i zamknął za sobą drzwi. A ja cały czas sterczałam na środku korytarza i myślałam nad tym, co powiedział mi Hazza. Mój uśmiech go podnieca, no nie mogę...
Weszłam do pokoju i padłam na łóżko. Wzięłam do ręki telefon i napisałam wiadomość do Louis'a:
-"Czy mój uśmiech Ci się podoba?". Nie czekałam długo na odpowiedź:
-"Co to za pytanie? Co kombinujesz?".
-"Nic nie kombinuję, tylko zadaję proste pytanie. A więc?"
-"No wiesz... Ja mam dziewczynę, ale Twój uśmiech rzeczywiście powala mnie na kolana. Ale po co Ci to?"
-"Bo Harry mi przed chwilą powiedział coś, czego bym się w życiu nie spodziewała. Dobra, nie ważne. Dobranoc". Odłożyłam telefon na szafkę, ale nie dane mu było długo tam leżeć, bo dostałam kolejnego SMS'a.
-"Teraz musisz mi powiedzieć o co chodzi, bo nie zasnę. Zaraz będę:P"
Co?! Gdzie będzie? Co on odpierdziela?
Nagle drzwi od mojego pokoju otworzyły się, a ja gwałtownie usiadłam na łóżku.
- A więc mów, o co chodzi?- to był Louis. Boże, co ja gościu...
- O nic nie chodzi. Wracaj do siebie- powiedziałam szeptem, bo jednak było już późno. Ten mnie jednak nie posłuchał, tylko usiadł na łóżku.
- Dobrze wiesz, że ja muszę wiedzieć.
- No... Bo... On powiedział, że mój uśmiech go podnieca.
- Hahahaha!- Pasiak w momencie zaczął się śmiać, a ja zakryłam mu usta dłonią.
- Cicho bądź!- on pokiwał głową na znak zgody, więc oderwałam od niego rękę.
- Hazza się zakochał, Hazza się zakochał- powtarzał Lou.
- Jakie zakochał, przecież...
- Uwierz mi, jeśli Hazza się podnieca tylko na widok uśmiechu, to coś musi być na rzeczy. Ja go o to wypytam, a teraz dobranoc mała- chłopak dał mi słodkiego całusa w policzek i już go nie było. Zostałam sama w moimi myślami. Jak to się zakochał? Przecież to niemożliwe! Ale jeśli to prawda, to... On kocha mnie, a ja nie kocham jego. Podoba mi się, to prawda, ale nic więcej. A całowałam go tak dla żartów, myślałam, że on też tak myśli. Co ja mam zrobić? Przecież nie pokocham go od tak!
Długo nie mogłam zasnąć. 2.00, 3.00, a ja nadal nie spałam. Przecież byłam tak zmęczona!
W końcu udało mi się odpłynąć...

------------------------------------------------

Zgodnie z Waszymi prośbami dodaję kolejny rozdział. Wiem, jest krótki, ale mnie się podoba, szczególnie scenka z Lou :P Ale prawdziwą opinię pozostawiam Wam.!

Dziś skończyłam pisać 32 rozdział i powiem Wam, że BĘDZIE SIĘ DZIAŁO.!

Kolejny rozdział dodam może po 20 komentarzach, wszystko zależy od tego jak się sprawy potoczą...

Kama ;**