Rozdział 23

Płomienie. Tylko to teraz widziałam. Przecież to jest niemożliwe. Mój dom, jedyne miejsce, gdzie czułam się bezpiecznie płonęło! Moje życie to same nieszczęścia! A teraz...? Teraz nie mam nic... W tym momencie mogę powiedzieć, że jestem bezdomna. Ja- Kayla Willson, dziedziczka fortuny jestem bezdomna.
- Kayla!!!- usłyszałam krzyk prosto do ucha. Momentalnie się ocknęłam i popatrzyłam na stojących obok mnie chłopaków i kierowcę.
- Co?- powiedziałam obojętnie i najnormalniej w świecie się rozpłakałam. Niall od razu mnie przytulił, bo stał najbliżej. Ja bezradnie się w niego wtuliłam, a chłopcy wtulili się we mnie. Staliśmy tak, wtuleni w siebie, a straż, która właśnie przyjechała pod dom zaczęła gasić pożar.
Kiedy płomienie ustąpiły, z mojego domu zostało tylko... Właśnie, nic nie zostało! Gruzy, kupa gruzów... Dopiero teraz dotarło do mnie to, że w środku były moje wszystkie prace. Moje wszystkie rysunki, zdjęcia, projekty jasny szlag trafił, a ja nic nie mogłam na to poradzić. Już nie miałam siły na to wszystko patrzeć, więc po prostu wsiadłam do samochodu i płakałam... Przez okno widziałam jak Liam dzwoni do kogoś, reszta chłopaków odgania paparazzi. No tak, przecież bez nich by się nie obyło... Kiedy Liam skończył rozmowę, schował telefon do kieszeni i wsiadł do samochodu, a za im reszta i kierowca.
- Zadzwoniłem do Brendy i twojego taty. Wszystko już wiedzą- odezwał się cicho Liam.
- Jutro będziemy w porannej gazecie- wtrącił Zayn.
Siedzieliśmy w ciszy. Miałam już tego wszystkiego dosyć. Najchętniej strzeliłabym sobie prosto w łeb...
- No to co teraz?- zapytał cicho Louis.
- Jedziemy do jakiegoś hotelu. Musimy się przespać po tych przeżyciach...- polecił Liam, a my przytaknęliśmy.
Kierowca ruszył w stronę centrum. Po drodze nie odezwałam się ani słowem. Wlepiłam tylko pusty wzrok w szybę i patrzyłam na mijane miejsca. London Eye, Big Ben i wiele innych... Jedno nie dawało mi spokoju. Co było przyczyną tego pożaru? Wiedziałam, że o czymś zapomniałam, ale co to było?
Podjechaliśmy pod jakiś hotel. Nadal bez słowa wyszłam z samochodu i razem z chłopakami skierowałam się do wejścia, a kierowca odjechał do swojego domu, bo on nadal posiadał dom. Weszliśmy do środka i właśnie znajdowaliśmy się w holu, połączonym z recepcją. Ja, Harry, Niall i Liam usiedliśmy na kanapie, a Louis i Zayn podeszli do recepcjonisty w sprawie pokoi. Nie wiem dlaczego chłopcy zgodzili się, aby to akurat ta dwójka załatwiała pokoje, bo jestem pewna, że z tego wyjdzie coś złego, ale skoro tak postanowili to ok...
Czekaliśmy chwilę na nich, a kiedy już do nas dołączyli moje przeczucia okazały się słuszne. A mianowicie: te dwa bałwany załatwiły nam pokój! JEDEN POKÓJ! Na szczęście 4-osobowy, więc będzie tam więcej niż jedno łóżko.
Wsiedliśmy do windy i wjechaliśmy na piąte piętro. Skierowaliśmy się do danego pokoju, a tam?! Łóżka, dwa 2-osobowe łóżka. No pięknie... Trzy osoby na jednym łóżku, świetnie...
- Ja śpię z Kaylą!!!- usłyszałam głosy chłopaków, sama już nie wiem których. Ja po prostu weszłam do łazienki i jedyne co mi pozostało, to spanie w bieliźnie... Tak też zrobiłam.
Chwilę siedziałam w tej łazience, a kiedy wyszłam, zobaczyłam, że chłopcy już się podzielili. Liam, Zayn i Niall na jednym łóżku, więc mnie pozostało spać z Lou i Harry'm. Każdy z nich patrzył się na moje ciało, ale dla mnie to nie miało teraz najmniejszego znaczenia. Oni leżeli w samych bokserkach, a ja bez słowa położyłam się między chłopakami i z mokrymi oczami zasnęłam.

--------------------------------------

Przepraszam, że taki krótki, ale kiedy pisałam ten rozdział kompletnie nie miałam weny. Mam nadzieję, że się na mnie nie gniewacie.

Rozdział ogólnie taki sobie...

Teraz nie oczekuje od Was konkretnej liczby komentarzy, bo jestem ciekawa ile osób skomentuje bez przymusu.

Chciałam też podziękować Wam za dotychczasowe komentarze. Kocham Was za to, że motywujecie mnie do dalszego pisania.

Kolejny rozdział w piątek...

Kama ;**